| |
Αλέκος Λεβίδης
Τα «εργαλεία» της Νάτας
Το 1951, η Νάτα Μελά παντρεύεται τον Άρη Κωνσταντινίδη. Έχει ολοκληρώσει, πέντε χρόνια πριν, τις σπουδές της, έχει συμμετάσχει στην πρώτη μεταπολεμική Πανελλήνια έκθεση του 1948 και σε μια έκθεση της ομάδας «Αρμός», έχει λάβει κάποιες παραγγελίες και έχει συνεργαστεί με τον Πικιώνη για τη στήλη στον τάφο του Μητροπολίτη Χρύσανθου. Βρίσκεται, δηλαδή, στην αρχή της σταδιοδρομίας της ως γλύπτρια. Στα πρώτα τέσσερα χρόνια της κοινής ζωής της με τον Άρη αποκτά και τα δύο παιδιά τους, το Δημήτρη και την Αλεξάνδρα.
-Τότε ήμουν μητέρα, λέει, δε με ένοιαζε πια τίποτα, μόνο τα παιδιά, για δέκα χρόνια δε δούλεψα.
Μέσα από αυτήν την κάπως υπερτονισμένη διατύπωση βλέπω περισσότερο μια περίοδο αναστοχασμού και επώασης παρά μια φάση παθητικής καλλιτεχνικής αγρανάπαυσης. Το διάστημα αυτό αρχίζει μετά τη δεύτερη συνεργασία της Νάτας με τον Πικιώνη για το μνημείο πεσόντων στο Λεόντιο της Νεμέας το 1951-1952 και κλείνει το 1960, με την τρίμηνη μαθητεία της στη σχολή οξυγονοκολλητών στο Παλαιό Φάληρο. Εδώ βρίσκεται και το κατώφλι για το πέρασμα σε μια νέα δημιουργική εποχή, η αρχή της ωριμότητας.
συνεχίζει
|
